Beste lezer. Bij deze heet ik jullie van harte welkom op onze blog pagina. Ik ben Kris Van Nuffel, 51 jaar jong, ingenieur, woonachtig in Waasmunster en ben vader van twee dochters en een zoon. In augustus 2001 stond mijn wereld eventjes stil toen ik slachtoffer werd van een verkeersongeval. Na negen maanden revalidatie verliet ik het UZ in Gent als rolstoelgebruiker. Ik verwerkte en overwon in het eerste jaar mijn handicap door als eerste rolstoelgebruiker in België een vliegbrevet te behalen. Ik was immers al piloot voor mijn ongeval en niet meer kunnen stappen, tot daar aan toe, maar niet meer kunnen vliegen? Dat nooit. Omdat ik dat plezier niet voor mij alleen kon houden zette ik kort daarop mijn eerste stappen in de filantropie door het Belgian Handflight Fund op te richten in de Koning Boudewijnstichting. In de vijf daaropvolgende jaren maakte ik samen met drie medebestuurders de vliegsport in België toegankelijk voor personen met een handicap aan de onderste ledematen. Hiertoe werd een sportvliegtuig, twee zweefvliegtuigen en een ULM aangepast met uitneembare hand controls die de controle van de pedalen met de handen mogelijk maken.
In 2017 stopte ik met vliegen om medische redenen en hield ik mij bezig met allerlei hobby's zoals bijvoorbeeld het radioamateurisme. Maar al snel miste ik het sociaal contact en begon ik mij stilaan grondig te vervelen. Het was in die periode dat Wim Poppe mij vroeg of ik niet eens de Paragolfer wou uitproberen die in Golf Puyenbroeck ter beschikking stond van rolstoelgebruikers. In eerste instantie was ik niet echt gecharmeerd door die gedachte. Ik had het toen niet direct voor de golfsport en catalogiseerde golf toen zelfs ook niet als sport. Hoe verkeerd kon ik zijn! Tegenwoordig weet ik wel beter! Enfin, ik kreeg dus zes beginnerslessen aangeboden voor een ongelooflijk lage prijs en besloot dan toch maar om Wim en de mensen in Puyenbroeck een plezier te doen en het op zijn minst eens uit te proberen. De rest is geschiedenis.
Ondertussen heb ik dus geleerd dat golf wel degelijk een sport is, en wat voor één! Ik ben de laatste 40 jaar nogal wat uitdagingen tegen gekomen en ben die ook nooit uit de weg gegaan. Golf, echter, is ongetwijfeld de grootste uitdaging die ik ooit heb aangegaan en ik heb het gevoel dat ik daar genoeg werk én plezier zal blijven aan hebben tot het "einde mijner dagen". Net zoals ik in de vliegsport een en ander heb willen aanbieden aan mijn collega's andersvaliden, zo wil ik ook hier en nu de golfsport aan hen introduceren en er zoveel mogelijk van hen toe brengen om het op zijn minst eens uit te proberen.
Voor wat het golfen betreft, ben ik nog heel groen achter de oren en heb ik nog een hele weg voor de boeg. De handicap is nog steeds 53 en dit seizoen wil ik mij voor het eerst eens aan een wedstrijdje wagen. Er valt dus nog bijzonder veel te leren. Het gevoel dat ik heb als ik op die grootse en weidse groene vlaktes, "golf courses" genaamd, sta, dat is en blijft sowieso "schandalig" lekker.
In die zin bedacht ik dat het ook voor de paragolfers mogelijk zou moeten zijn om meerdere golfclubs te bezoeken in Vlaanderen en België. Aangezien niet iedereen beschikt over een eigen ParaGolfer cart én een geschikt vervoermiddel daarvoor, blijven de plaatsen waar paragolfers kunnen golfen beperkt tot Wachtebeke, Beveren en Koksijde. Dat zijn dus slechts 3 van de ongeveer 57 golfclubs in Vlaanderen. Zo kwam ik op het idee om er met een nieuw project op zijn minst ééntje en liefst twee of meer bij te plaatsen in andere Vlaamse golfclubs om aldus de paragolfers toe te laten om ook eens elders de baan op te gaan dan alleen in hun home club. Zo kwam ik terecht bij Stephan De Sterck, clubverantwoordelijke van Golf Puyenbroeck, die mij in contact bracht met Mobicart vzw en Golf Vlaanderen vzw. Een en ander werd besproken op een eerste meeting bij Golf Vlaanderen en telefonisch met Guido Geenen van Mobicart en Project Mobicart Paramotion was geboren. Op deze blog zal je het vervolg van dat verhaal kunnen lezen.
To be continued ...
